Katedra Ekonomii i Finansów

Kierownik Katedry Ekonomii i Finansów

dr hab. Sławomir Pastuszka, prof. UJK
+48 (41) 349-65-46

Zastępca Kierownika Katedry ds. kształcenia

dr Joanna Rogalska

Zastępca Kierownika Katedry ds. ogólnych

dr Ewa Kraska

ul. Uniwersytecka 15,  25–406 Kielce

mgr Anna Gosek – pokój 118
+48 (41) 349-65-46
keif@ujk.edu.pl

Sekretariat Katedry czynny:
7:30-15:30

Zakład Ekonomii i Finansów

Kierownik Zakładu – dr hab. Andrzej Pawlik, prof. UJK

1. dr hab. Andrzej Pawlik, prof. UJK
2. prof. dr hab. Jerzy Szczepański
3. dr Łukasz Antos
4. dr Artur Borcuch
5. dr Katarzyna Chojnacka
6. dr Paweł Dziekański
7. dr Anna Dybała
8. dr Małgorzata Garstka
9. dr Ewa Kraska
10. dr Dorota Słowik
11. dr Wojciech Pietrowski
12. dr Joanna Rogalska
13. dr Michał Stachura
14. dr Barbara Wodecka
15. mgr Andrzej Kowalczyk
16. mgr Angelika Pienias

Zakład Polityki Gospodarczej

Kierownik Zakładu – dr hab. Grzegorz Drozdowski, prof. UJK

1. dr hab. Prof. UJK Sławomir Pastuszka
2. dr hab. Grzegorz Drozdowski, prof. UJK
3. dr hab. Agata Szydlik-Leszczyńska, prof. UJK
4. dr hab. Elżbieta Słabińska, prof. UJK
5. dr Marcin Banaszek
6. dr Renata Jedlińska
7. dr Ana Kaminska
8. dr Magdalena Piłat-Borcuch
9. dr Beata Rogowska
10. dr Monika Siwek
11. dr Edyta Łyżwa
12. dr Monika Stachowicz
13. dr Kinga Stęplewska
14. mgr Mariusz Matla
15. mgr Magdalena Semaniak
16. mgr Marcin Walczak
17. mgr Magdalena Wrońska

Pracownicy naukowo-dydaktyczni zatrudnieni w Katedrze Ekonomii i Finansów stanowią zespół wysoko wykwalifikowanych specjalistów prowadzących w szczególności intensywną działalność naukową. Są oni kierownikami i członkami wielu projektów badawczych, autorami i współautorami monografii naukowych, autorami artykułów naukowych w wysoko punktowanych czasopismach naukowych publikowanych w Polsce i za granicą. Jednocześnie pracownicy Katedry czynnie uczestniczą w konferencjach krajowych i międzynarodowych, biorą udział w stażach i szkoleniach zagranicznych, współorganizują konferencje i seminaria naukowe odbywające się w kraju i za granicą, a także są członkami rad naukowych wielu czasopism naukowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym.  

Główne obszary badawcze pracowników Katedry Ekonomii i Finansów

• Makroekonomia i polityka makroekonomiczna
• Ekonomia międzynarodowa
• Ryzyko w działalności gospodarczej
• Ekonomia sektora publicznego
• Inwestycje realne i finansowe
• Finansowanie projektów inwestycyjnych
• Kapitał społeczny
• Ekonomia behawioralna,
• Gospodarka oparta na wiedzy
• Rozwój lokalny i regionalny
• Zarządzanie kapitałem ludzkim
• Rynek pracy
• Przedsiębiorczość
• Finanse instytucji rządowych i samorządowych
• Finanse przedsiębiorstw
• Bankowość
• Rachunkowość i księgowość
• Podatki

Katedra Ekonomii sprawuje merytoryczną opiekę nad kierunkami studiów:

• Ekonomia – studia I i II stopnia, profil ogólnoakademicki
• Finanse i rachunkowość – studia I i II stopnia, profil praktyczny

W ramach Katedry Ekonomii i Finansów funkcjonują cztery zakłady:

• Zakład Makroekonomii
• Zakład Mikroekonomii
• Zakład Finansów i Rachunkowości
• Zakład Metod Ilościowych

20 stycznia 2025 r., godz. 15:00 sala 202B

dr hab. Jerzy Szczepański
Programy rozwoju przemysłu polskiego w XIX-XX wieku (do 1939 roku)

            Wystąpienie będzie poświęcone głównym koncepcjom rozwoju przemysłu polskiego  w XIX-XX wieku (do 1939 roku). Były to głównie trzy kierunki propozycji:

1. Państwowe programy, autorzy i realizacje w XIX wieku – Stanisław Staszic (1815-1824), Ks. Ksawery Drucki-Lubecki (1824-1830), Bank Polski (1828-1842).
2. Prywatne programy, ich autorzy i dokonania – Jan B. Komarzewski, Piotr Steinkeller, Konstanty Wolicki, Leopold Kronenberg, Andrzej Zamoyski, Jan Bloch
3. Programy rozwoju gospodarczego w XX wieku (do 1939 roku) – Eugeniusz Kwiatkowski. Centralny Okręg Przemysłowy

Koncepcje rozwoju przemysłu państwowego w XIX wieku, pomimo różnic, były dość konsekwentne w swej wizji i programie rozwoju głównie przemysłu państwowego. Odwoływał się do nich w okresie międzywojennym twórca Centralnego Okręgu Przemysłowego – wicepremier Eugeniusz Kwiatkowski.
Jednym z głównych celów wystąpienia będzie pokazanie stanu zaawansowania  badań w tym zakresie. O ile dość dobrze znamy (ze sporymi różnicami) państwowe programy rozwoju przemysłu, to prywatne projekty i próby ich realizacji, są w dużym stopniu nieznane.

4 grudnia godz. 15:00, sala 211 B

Dr Beata Rogowska „Ekonomia alternatywna w procesie kształcenia akademickiego.

Abstrakt: We współczesnej gospodarce „niepewności” (pandemia Covid-19, kryzys energetyczny inflacyjny, kosztów utrzymania, wojna na Ukrainie) niezwykle ważna staje się innowacyjna oraz adekwatna do wskazanych zjawisk edukacja ekonomiczna na poziomie uniwersyteckim. Od czasu protestów studentów we Francji w 2000 r. dyskutuje się w świecie akademickim na temat możliwości zmiany lub poszerzania klasycznych (ortodoksyjnych) programów kształcenia ekonomicznego o obszary alternatywne nazwane w ekonomii heterodoksyjnymi (aspekt metodologiczny, treści, praktyka pedagogiczna). Wymaga to w sensie metodologicznym odwołania się do tzw. podejścia pluralistycznego, które założenia zapewnić ma bardziej kompleksowe wyjaśnienie realiów ekonomicznych. Tradycja kultura i specyfika poszczególnych państw wpływa na większe lub mniejsze możliwości przyswajania pluralizmu (opór Stany Zjednoczone, Wielka Brytania). W Polsce widoczne są pierwsze inicjatywy popularyzujące ekonomię heterodoksyjną zarówno w aspekcie instytucjonalnym (stowarzyszenia), na rynku wydawniczym jak i w procesach kształcenia. Zwłaszcza, że uczelnie uczestniczą aktywnie w procesie umiędzynarodowienia, w którym dochodzi do „zetknięcia się” różnych koncepcji dotyczących programów kształcenia oraz stosowanych metod dydaktycznych. Seminarium dotyczy ukazania możliwych kierunków badań w tym obszarze z uwzględnieniem różnych perspektyw:

• krytycznej (pozytywnych i negatywnych aspektów wdrażania ekonomicznej heterodoksji),
• badawczej,
• dydaktycznej: nauczyciela akademickiego i studenta, poziomów kształcenia (I, II stopnia i form), typu uczelni (publiczna, niepubliczna) czy jej nazewnictwa według uprawnień w Polsce, z uwzględnieniem wymogów prawnych w zakresie dydaktyki (w tym UE) oraz jej efektów w kontekście wyzwań związanych z profesjonalizmem zawodowym,
• międzynarodowej (specyfika poszczególnych państw).